Suliwoods vs Srebrna Góra (vs Rychlebske Stezy) cz. 1.

Pod koniec poprzedniego i na początku tego roku szarpnąłem się i przekazałem kilka złotych na budowę singli w Srebrnej Górze i w okolicach Ślęży (za pomocą PolakPotrafi.pl). W poprzedni weekend wreszcie nadarzyła się okazja, żeby przeprowadzić audyt na obu trasach. Czy inwestycja się opłaciła? Czy na rychlebskim parkingu zrobi się luźniej?

Suliwoods

Wyruszamy z Adim autem, chociaż można pokusić się o dojazd rowerem. Z Wrocławia do Sulistrowiczek, skąd startują trasy jest niecałe 50 km. Można spokojnie dojechać tam na hardtailu w ramach treningu. Problematyczne jest znalezienie startu. Albo trzeba korzystać z GPS-a, albo pytać miejscowych, ale nie o Suliwoods, tylko o restaurację, przy której znajduje się dojazdówka do tras. Na parkingu może brakować miejsc.

Ruszamy rowerami. Najpierw dojazd szerokim, a co ważniejsze krótkim, szutrem. Po lewej widzimy strzałę wskazującą gdzie znajduje się trasa głównego sponsora singli. Skręcamy i po kilku metrach widać bramę wjazdową.

fot. Fan page Suliwoods https://www.facebook.com/SuliWoods

Na podłożu luźny grys, przez który na początku jadę asekuracyjnie. Po kilku zakrętach okazuje się, że kamyczki nie przeszkadzają. Przyczepność jest odpowiednia. No to zaczynamy jazdę na serio!

I chwilę po tym kończymy… No tak, ścieżka jest króciutka. Przejechanie jej zajmuje niecałe 5 min, 10 min z dojazdem. To trochę rozczarowuje.

Ale wstrzymajmy się z ostatecznymi ocenami. Co się działo przez tych kilka minut?

Działo się sporo. Koncentracja na poziomie 101%, bo żeby przejechać trasę bez większych problemów trzeba poradzić sobie z wieloma zakrętami, również tymi wyprofilowanymi. Stosunkowo dużo tutaj też garbów do pompowania i miejsc, gdzie można się oderwać od ziemi. Ponieważ osobiście jestem raczej nielotem, to musiałem daleko patrzeć, żeby odpowiednio wcześnie zwolnić, przynajmniej na tych większych hopkach.

I tak właśnie dobrnęliśmy do ogromnej zalety singla. Trasa wręcz zmusza do skanowania wzrokiem tego, co czeka w oddali, odpowiednio wczesnego hamowania, dobrego składania roweru w zakrętach, jest gdzie pompować i skakać. A w restauracji dają jeszcze frytki do tego wszystkiego. Bardzo dobre 10 min jazdy do ćwiczenia techniki.

W sumie trasę przejechaliśmy 3 razy i przy każdym przejeździe obnażała ona jakieś braki w technice.

Po pierwszej pętli chcieliśmy sprawdzić jakiegoś innego singla. Szybkie zasiągnięcie języka u kucharza, który twierdzi, że drugi odcinek istnieje i wskazuje nam jak do niego dotrzeć. Jupi! Swoją drogą, patrząc na kucharza dochodzę do wniosku, że jedzeniu w restauracji musi być bardzo trudno się oprzeć.

Ruszamy na poszukiwania… i niestety nie znajdujemy. Suliwoods zebrało ponad 80 tyś. zł, a nie stać ich na kilka tabliczek do oznaczenia tras?! Nie daję jeszcze minusa za to, bo w regulaminie Suliwoods widnieje tylko Kross Trail, więc najwyraźniej drugi singiel nie jest jeszcze oficjalnie otwarty. Chociaż w internecie można znaleźć komentarze mówiące o tym, że “Tajemny nie jest już taki tajemny”.

Fun był… ale nie taki wielki jak na superflow

Na szczęście w pobliżu jest Radunia i Ślęża. Wjeżdżamy na tę pierwszą, zaliczamy ekstremalny zjazd ze szczytu, podziwiamy widoki, psujemy widoki na zdjęciu, wracamy na dwie pętle po trasie Krossa i do domu.

Podsumowanie

Podsumowanie będzie w formie porównania w drugiej części postu ;)

——- EDIT 16.06.2016 ——-

Poprawiłem czas, jaki zajmuje przejazd singlem